Als startende freelancer spring je een gat in de lucht wanneer je jouw allereerste opdracht binnensleept. Ik weet nog dat ik niet kon geloven dat ik aan de slag mocht gaan en een klant zo ver had gekregen om mij een aantal blogartikelen te laten schrijven, terwijl mijn cv nog op een A4’tje paste en ik geen journalistieke achtergrond had. Mijn eerste klant!

De eerste klant

Ik rekende mijzelf al rijk met de twee artikelen die ik per maand zou schrijven. Diezelfde avond trok ik met vrienden een fles champagne open en vierden we mijn eerste mijlpaal. Ik was nu niet alleen meer freelancer op papier, maar eentje met klanten!

De volgende dag was ik nog steeds in mijn blije roes, hoewel het ook deels de alcohol zal zijn geweest, toen ik een telefoontje van de klant kreeg voor een prijsonderhandeling.

Wat was mijn prijsindicatie? Ik had werkelijk geen idee. Ik had nog nooit eerder gewerkt voor een opdrachtgever en had van te voren geen onderzoek gedaan naar standaard tarieven. Omdat ik niet met een duidelijk antwoord kon komen deed de klant een suggestie:

25 euro per artikel

Ik schrok. Ik zou ongeveer een werkdag besteden aan het schrijven van een artikel. Over die 25 euro zou ik nog belasting moeten betalen. Omgerekend naar een uurloon zou ik netto op zo’n 2 euro per uur uitkomen. Dat is ver onder het minimumloon. Als je ook nog eens de cappuccino’s zou aftrekken die ik zou drinken tijdens het schrijven zou ik eigenlijk betalen om te werken. Niet zo’n goede deal dus.

Alarmbellen

Alle alarmbellen hadden in mijn hoofd moeten afgaan. Maar ik heb onderhandelen altijd erg moeilijk gevonden en was zo blij dat ik eindelijk een opdrachtgever had dat ik uiteindelijk akkoord ben gegaan. Super stom natuurlijk achteraf gezien.

De eerste maanden stopte ik heel erg veel uur in het schrijven van artikelen en ik verdiende nauwelijks iets. Doordat het schrijven zo tijdsintensief was had ik weinig ruimte over om nieuwe klanten te vinden. Ik voelde mij meer een oververmoeide lopende band medewerker dan een girlboss.

Prijsonderhandeling

Gelukkig had ik veel getalenteerde ondernemers om mij heen om mee te sparren en ik nam van elke gelegenheid gebruik om hun mening te vragen. Het belangrijkste inzicht dat zij mij gaven?

De prijs die je vraagt reflecteert de waarde die je jezelf als ondernemer toekent

Als ik als schrijver heel erg weinig geld voor mijn artikelen vraag, straal ik daarmee naar klanten uit dat de kwaliteit die zij van mij kunnen verwachten ook niet heel hoog zal zijn. En dit werkt twee kanten op. Voor 25 euro heeft jouw klant heel erg weinig verwachtingen van jou, maar daardoor push je jezelf ook niet om bij te leren, jezelf te verbeteren en een expert te worden binnen je vakgebied.

Wat ben je waard?

En raad eens, sinds ik een hogere prijs vraag voor mijn schrijfwerk heb ik meer opdrachtgevers, zijn de opdrachten die ik krijg inhoudelijk leuker en word ik elke dag beter in wat ik doe. Ik word serieuzer genomen door mijn klanten omdat ik een prijs vraag die ik, als ondernemer en als personal brand, waard ben.

De conclusie is dus eigenlijk heel simpel:

Vraag een hogere prijs voor je diensten,

neem jezelf serieus als ondernemer,

en anderen zullen volgen.

Amen.